Ingaan in het hart dat luistert
Overdenking over een boeddhistische soetra over ingaan in het hart dat luistert en woorden van Maria de Groot over ingaan in de innerlijke ruimte
Alhoewel het gaat om twee teksten uit twee totaal verschillende tradities en periodes, is de dynamiek van beide teksten dezelfde. Ze gaan over inkeer en luisteren; hoe er naar ons geluisterd wordt door iemand die ons ten diepste kent. Een begrepen worden dat geen ander heeft van jou.
Maria de Groot keert in haar innerlijke ruimte die zij de innerlijke kapel noemt en ontmoet daar de ogen van Christus die haar aanzien. In stilte ontvangt zij het antwoord dat Christus haar diepste wonden ziet, zelfs haar verborgen verwondingen. En dat hij haar wonden zal helen. Dat het stille gebed niets anders is dan het openleggen van onze wonden voor het aangezicht van God. Kwetsbaar durven zijn.
De soetra van de Mededogende spreekt over ingaan in het hart dat luistert. Het is dezelfde beweging van inkeer. Ook dezelfde kracht van genezing. Genezing door compassie. We kennen allemaal aan den lijve de kracht van compassie. Wat het met je doet als een ander werkelijk naar jou luistert. Zonder oordeel, in liefde en met begrip. Compassie is verbonden met onze (innerlijke) zintuigen: zien en luisteren. Durven wij naar binnen te zien en te luisteren naar wat ons ten diepste bezig houdt? Hoe krijg dat zien en luisteren vorm, wat is de oorsprong ervan?
Lange tijd heb ik over de dynamiek van de teksten nagedacht. Want beide teksten vragen om vertrouwen. Durf ik te vertrouwen dat er een hart is dat naar mij luistert, een goddelijk hart dat voeling heeft zelfs met mijn verborgen verwondingen? Durf ik daarop te vertrouwen? En wat kan er aan mij gebeuren als ik vertrouw op die helende kracht van dat goddelijk hart? Deze vragen hielden mij bezig. Want vertrouwen betekent niet dat je iets maar als waarheid aanneemt, dat je zegt, ik geloof het wel. Vertrouwen betekent dat je uitprobeert wat die waarheid inhoudt, dat je die gaat beproeven en aan den lijve ervaren. Dat je die weg in gaat van inkeer in het hart dat luistert.
Ingaan in het hart dat luistert, wat betekent dat dan? En hoe doe je dat dan; ingaan in dat hart? Ik ben in mijn eigen hart gaan luisteren en heb mezelf toevertrouwd aan een kracht die met mij meeluistert en die groter is dan mijzelf. Steeds opnieuw heb ik die beweging herhaald. In mezelf luisteren naar alle gevoelens en gedachten die in mij omgaan, naar mijn zielsbewegingen heb ik geluisterd en mezelf toevertrouwt aan een kracht die mij dieper kent dan ik mezelf ken.
En ik ben veranderd. Oude wonden die ik zelf al goed kende, zijn gaan helen, op een manier die dieper is dan ik zelf had kunnen bedenken of doen. Het is niet dat ik mezelf beter ben gaan begrijpen, want ik kende mezelf al aardig goed. Zelfreflectie laat ons kijken naar de wortels van ons gedrag en dat had ik goed geoefend. Maar het ingaan in het hart dat luistert heeft me iets anders geleerd. Ik ben een weg gaan vinden uit de complexe patronen die hun oorsprong hadden in mijn pijn. En nog mooier, ik heb een bron van zachtheid in mezelf gevonden.
Ik spreek maar even voor mezelf. Maar ongetwijfeld heeft u eenzelfde ervaring, of verlangt u er naar. Vraag uzelf maar af: wat betekent dat en hoe doe ik dat? Hoe ga ik in, in het hart dat luistert? Luister naar binnen, naar uw zielsbewegingen; en luister dan met de oren van Christus, van God, die u dieper kent dan u uzelf kent en die luistert om u te willen helen. Wie weet welke weg naar heling er voor u open gaat. Wie weet wat voor kostbaars u in uzelf mag ontdekken.